A different taste of Oz

Reizen en nieuwe plekken ontdekken in Oz is echt m'n nieuwe grootste hobby en favoriete weekendactiviteit. Maar deze hobby in combinatie met het super dure Perth life, gaat wel in de centen zitten. Dus afgelopen week ben ik op zoek gegaan naar een tweede baantje. Pas nu dus twee keer per week op het kleine meisje van Dan, de skipper van de timeout van rpyc.

Het is me opgevallen dat ik eigenlijk nog helemaal niet zo veel geschreven heb over m'n leven al au-pair en de braddies. Zo'n twee maanden geloof ik woon ik bij ze in en maak oneindig veel vegemite sandwiches voor ze. Vijf jongens, dacht met m'n scouting en zeilschool ervaring dat dat niet zo erg kon zijn als het klinkt. Maar in het begin bleek dat ik de situatie toch een beetje onderschat had. Vijf jongens, met elk een eigen sterke mening en vooral een sterke stem. Jeetje, als ik niet doof terug kom... In het begin hadden ze moeite met wennen aan me. Wat ik me prima kan voorstellen. Stel je voor dat je je leven lang elk half jaar een nieuw iemand in je huis hebt waar je dan maar plots naar moet luisteren. Vaak zijn ze allemaal tegelijkertijd in dezelfde bui. Dus op een goede babysit avond zijn ze allemaal relaxed, kijken ze een film en vallen ze in slaap. Worst case scenario? Alle vijf veel te moe, en toch veel te actief. Jeetje op die momenten zou ik willen dat ik een octopus was. Terwijl Mack en Kash vechten om minecraft op de computer, vechten de twinnies (Tex en Cruz) wie het legomannetje mag hebben. En om het feest af te maken wil Jett dan footy spelen met Cruz, en gooit de footyball in z'n gezicht bij gebrek aan aandacht van Cruz. Ja op die momenten is het wel even lastig. Maar ondertussen heb ik al heel wat tactieken klaarstaan als deze situatie zich voordoet. De jongens zijn aan me gewend geraakt afgelopen tijd, en echt tien keer zo relaxed daardoor. Luisteren beter en zien me als een grote zus. Het beste geneesmiddel van alles zijn nog altijd pannekoeken. De Braddies geloven heilig dat wij Nederlanders op elk moment van de dag pannekoeken eten. Ze hebben dan ook alle vijf unaniem besloten naar Nederland te komen zodra ze zelfstandig het vliegtuig mogen nemen. Ik lag me soms echt kapot om hun uitspraken of acties. De favoriete activiteiten deze week zijn 'scubadivers' en 'the army'. Eigenlijk hebben ze een beetje dezelfde spellen als wij hebben, alleen dan exotischer. Cruz kwam vrijdag naar me toe met de opdracht de shark te zijn. Bleek achteraf gewoon dat ik de tikker moest zijn, maar vind het eigenlijk alleen al veel leuker klinken om shark te spelen i.p.v. de tikker. 'The army' is ook hilarisch. Want de jongens moeten dan een uniform vinden, wat in het geval van Tex een iejoor pak was. Een zesjarig jongetje met blonde krulletjes in dat pak, hoe ondeugend hij ook is, dat is toch geweldig? Jett is sinds gister begonnen me een footy cursus te geven, de Australische variant op american football en rugby. Hij kwam er achter dat ik misschien toch wel een beetje kan voetballen of basketballen. En heeft daarmee besloten dat ik een beter slachtoffer ben voor footy dan Cruz, aangezien Cruz toch meer geinteresseerd in lego is, of in de paal van het basketbalnet klimt omdat de arme jongen te klein is. Ja tuurlijk zijn ze af en toe lastig en vooral met veel, maar eigenlijk vermaak ik me perfect zo. Ben liever twee uur lang de shark of speel footy met Jett, dan dat ik twee uur lang een meisje van drie met barbie's moet vermaken.

Zondag was het weer tijd voor een roadtrip: Swan valley. Een must do op reis is het proeven van het lokale voedsel. Daar gingen we voor! Begonnen op de chocolate farm waar we onbeperkt mochten graaien in bakken met chocola. Doorgegaan naar een bierbrouwer. Daarna naar een wijnboer met een markt op z'n land. Wijnproeven bleek wat over budget. Maar na een praatje met de wijnboer waarin ik de arme man overspoelde met een beetje alles wat ik wist op te ratelen over wijnsoorten en druiven, mochten we toch van alles proberen. Daarna nog allerlei soorten kazen geproefd. Stond eerlijk gezegd versteld dat Oz ook zulke delicatessen kende, want meestal is het niet zo verfijnd hier aan de onderkant van de wereld. Het eerste wat in me opkomt als ik denk aan het nationale gerecht is een 'barbie' zoals we dat hier noemen, een bbq. En dan natuurlijk vooral 'roo beef! Daar heb ik al een aantal keer enthousiast van kunnen genieten als backpacker. Met meer 'roos dan Ozzies is dat natuurlijk niet zo gek. Maar wie denkt dat 'roo meat net zo gewoon is als normaal beef heeft het mis. Want de ozzies zelf vinden het niet zo'n delicatesse, meer iets voor de backpackers of andere nieuwsgierige mensen. Je kan het overigens wel gewoon in het 'roo schap vinden in de supermarkt naast het normale beef. Voor de echte wilde diners is krokodil of emu ook een goede. Maar alweer geldt, niet het alledaagse diner van de ozzie.
Wat dan wel? Shark! Tijdens een dagje uit is fish 'n chips wat voor ons nederlanders een broodje kroket is. Maar, zeker hier aan de westkust, is de kans 9 op 10 dat je fish een behoorlijk grote fish is: Shark! De zee zit er hier vol mee, dus waarom niet? Dit moest ik natuurlijk uitproberen. Want hoewel ik echt geen fan ben van vis, haai wilde ik wel eens uitproberen. Moet zeggen, heerlijk! Vrij neutraal van smaak, beetje stugger, maar top!
En wat wordt er dan eigenlijk echt doordeweeks gegeten? Heel heel veel fruit. En daar hebben ze alle redenen voor, want de groene smakeloze mango's van de appie hoef ik niet zo, maar sinds ze hier vol in de zon in m'n achtertuin groeien, maken ze een goede lunch met al het andere heerlijke fruit! 'Nanas (bananas), worden met scheepsvrachten door de Braddies verslonden. Wat wel opmerkelijk is dat hoewel we zo dichtbij het Kiwiland zijn, New Zealand, de meeste Kiwis hier geimporteerd uit Italie komen. Ben er nog niet helemaal achter gekomen waarom. Enige wat ik me kan bedenken is dat Ozzies en Kiwis elkaar niet mogen, maar alsnog blijft het vreemd.