Dreams are made to be lived

Jaaaa! Na drie jaar dromen over en geld sparen voor deze reis, kan ik nu eindelijk zeggen:'ik ben in Sydney!' En oh wat voelt dat goed!
Maandagmiddag stonden Papa, mama, henk en margot me uit te zwaaien op schiphol. Ik vond het best wel even lastig toen ik eenmaal echt door de douane was, plotseling ging deze reis die ik m'n dromen al honderd keer gemaakt heb, echt gebeuren. Bovendien vond ik het ook niet heel makkelijk om afscheid te nemen van iedereen, 7 maanden blijft toch best wel lang. Veel tijd had ik niet om hier over na te blijven denken, want het vliegtuig naar Dubai stond voor me klaar. En ja pap, het was een airbus a380. Ik kwam te zitten naast een oude vrouw waarmee ik heel lang gepraat heb. De eerste vlucht ging nog helemaal goed op hier en daar wat turbulentie en een luchtzak. Het vliegveld van Dubai was zelf al een hele ervaring. Kon de stad best goed zien vanuit de lucht, was weliswaar 12h 's nachts, maar alles is verlicht. Op de airport was alles zo luxe, en niet eens zo duur. Allemaal mannen in lange witte gewaden en hoofddoeken, en alle vrouwen, de een nog mooier dan de ander, ook in kleurrijke gewaden. En iedereen was zo behulpzaam, maar dan echt heel erg behulpzaam. Toen ik vroeg naar een postkaart liep die meneer tot het rek aan toe met me mee, hielp me nog net niet kiezen. Toen raakte ik nog aan de praat met een Arabiër die me uitleg gaf over de valuta, dat zijn namelijk best wel gekke muntjes.
In het tweede vliegtuig kwam ik naast een ontzettend aardige vrouw te zitten, Australisch, Kathy. Was druk met haar in gesprek toen opeens de eindbestemming veranderde: kuala lumpur. Ik wist niet eens waar dat was. M'n eerste ingeving was ergens in Afrika, dus dik in de paniek. Achteraf voel ik me daar wel een beetje dom over. Maar hoe had ik kunnen weten dat dit de hoofdstad van Maleisië was? Maar goed, we stopten dus in Kuala Lumpur, waar het ontzettend warm was. Vanuit de lucht zag ik overal een soort stervormige kolen, toen we landden bleken het palmbomen te zijn. Nog nooit zoveel palmbomen bij elkaar gezien! Twintig minuten op de vlucht wachten werd een uur tot we eindelijk weer in het inmiddels schoongemaakte en volgetankte vliegtuig konden. Dus Kathy en ik weer op onze plaatsen en we konden weer door kleppen. Het was echt een ontzettend lieve en zorgzame vrouw. Ze heeft me zelf haar huisadres en telefoon nummer gegeven voor als er ooit iets gebeurt of als ik naar Tasmanië wil komen. Best wel bijzonder.
In Melbourne hadden we weer een stop van 3h. Kwam er na de douane en alles pas achter dat ik nog boterhammen met pindakaas in m'n rugzak had. Die heb ik maar snel opgegeten want Kathy vertelde dat als de douane daar achter was gekomen dat het me zo'n 10000 aussie dollar had gekost. 5000 voor het brood (meelproduct) en nog een keer 5000 voor de pindakaas (notenproduct). Met andere woorden, dan had ik het guinnes book of records kunnen ophalen met het nieuws dat ik de duurste boterham met pindakaas had.
Ondertussen in Melbourne was ik helemaal misselijk geworden van al dat vliegtuig eten, en waarschijnlijk ook van al die turbulentie. De laatste, vierde vlucht al, ging ook prima. Op een snurkende buurman na.
Eenmaal in Sydney bleek dat ik op de verkeerde airport stond voor m'n shuttle bus. Wat bleek, in Sydney zijn er drie airports! Dus ik weer door de douane, in een vliegveld shuttle bus gestapt die me naar de juiste luchthaven moest brengen. Eindelijk de afspreekplek gevonden, stond er niemand. Best wel vervelend na die verschrikkelijk lange misselijkmakende vlucht en de aankomst op de verkeerde vluchthaven. Maar eind goed al goed, mevrouw van de bus kwam aanzetten, backpack in de bus, en op naar Sydney centrum! Wauw wauw wauw, Sydney is zo ontzettend mooi! Heeft wat zuidelijk Amerikaanse trekjes en een beetje tropisch sfeertje. Op een gegeven moment stopte het busje met de backpackers en werd ik gedropt met m'n backpack. Hostel was aan de andere kant van de straat bleek. Snel m'n bed klaargemaakt, backpacks wat handiger ingepakt en de stad ingegaan. Ik moest me melden bij een bureau voor de introductie. Bleek alleen dat die pas de volgende dag was. Maae je hebt er gratis internet, dus ik ben daar even gaan chillen op de bank en raakte aan de praat met twee duitse meisjes. Later ben ik met hen de stad in gegaan en boodschappen gedaan. Plots bedacht ik me dat ik eigenlijk helemaal niks of niemand had die een diner voor me zou maken of die al boodschappen had gedaan. Ik vroeg de Duitse meisjes om hulp, wat goed is om te eten als backpacker en wat zij deden. Bleek een heel systeem te zijn in elk hostel. Je moet een coolingbag kopen, daar je eten in doen. En die kan dan in een mega koelkast. Er bleek ook een hele keuken te zijn met alles erop en eraan. Simpel maar volledig. Daarna naar hyde park gegaan om te lunchen. Er lopen daar hele rare vogels rond met een hele lange snavel. Ik weet niet zo goed wat ze zijn. Toen gingen die meisjes terug naar hun hostel, ik moest nog veel dingen regelen. Onderweg zag ik nog de westpack tower, die is ook niet bepaald te missen, hoogste gebouw van Sydney. Toen ik eenmaal bij het bureau van de ozexperience was, bedrijf van de backpackbus, voelde ik me zo duizelig. Ik moest nog zoveel regelen en activeren en ophalen overal, maar ik kon echt niks meer. Hoe hard ik ook tegen de jetlag probeerde te vechten, het lukte me echt niet meer. In m'n kamer was nog een ander Nederlands meisje gekomen die dezelfde introductie zou krijgen. Best fijn om weer even Nederlands te praten, ookal is Engels lang niet zo vermoeiend al Frans was in het begin.
Na een goede powernap had zij nog twee andere belgische meisjes ontmoet. Rest van de avond met hun gechilld en dingen uitgezocht voor de backpack reis.
Volgende morgen vroeg opgestaan, op maar het work n holiday kantoor voor de introductie. Ontzettend veel handige informatie gekregen! Vlucht naar perth geboekt en daarna weer met Sofie, belgische kamergenooy, de stad door. Bankaccount geactiveerd, hostels geboekt, informatie over trips gehaald. Vind het wel jammer dat ik er nu al twee dagen ben en nog niet eens zoveel heb gezien van deze prachtige stad. Maar de afstanden zijn zo groot, ik moet zo ontzettend veel regelen en vechten tegen de jetlag is zwaar. Vanavond was het avondeten heel makkelijk geregeld, de eerste aussie bbq is in de pocket! En jawel, de eerste kangaroo burger ook. Dat smaakt best wel lekker. Soort beef maar dan kruidiger. Bovendien hebben de aussies toch een zwaar overschot aan de roo's. Er zijn meer kangaroe's dan Australiërs! De mensen zijn zo behulpzaam en zo vriendelijk hier. Elke keer verbaas ik me er weer over. Maar niet zoals de Amerikanen, die wel vragen hoe het gaat en dan weglopen, maar eerder alsof ze het menen. Toen ik vroeg waar een of ander kantoor was waar ik moest zijn, liep die man met me mee tot en met het knopje van de lift dat ie zelfs nog voor me indrukte. Ik vermaak me hier wel! En hoewel ik alleen reis, ontmoet ik zo snel mensen dat ik me absoluut niet alleen voel. Ik heb praktisch nog nauwelijks de tijd ehad om überhaupt te schrijven. En zelfs nu zit ik met dezelfde drie van gisteravond waarmee ik waarschijnlijk zo uitga in de stad.