New life at the west coast, Perth

Ongeveer een week geleden kwam ik met het vliegtuig aan in Perth. Mel bleek bij de verkeerde luchthaven te zijn, maar ik vond haar al snel. De jongste, Cruz, en de eennaoudste, Mack waren meegekomen. Lieve nieuwsgierige jongens. Onderweg zag ik de huizen steeds groter en luxer worden tot we stopten bij m'n nieuwe adres voor aankomende 6 maanden. Wat bleek, ik was terecht gekomen in de duurste wijk van Perth. En aangezien Perth de duurste stad van oz is, waarschijnlijk dus ook de duurste wijk van heel oz. En dat was nogal een schok. Want het verschil tussen het meest simpele backpackers bestaan en deze allerrijkste buurt, is nogal groot. Een beetje te groot eerlijk gezegd. Ik had zo lang uitgekeken naar een eigen kamer en een normaal bed. Maar toen ik m'n megabed zag met zoveel kussens dat ik letterlijk moest graven om de matras te vinden met satijnen beddensloop, was het me toch even te veel. Ik wist echt niet wat ik met al die luxe aanmoest. Zo'n grote kast. Moet er dan per laden een shirt? Ik kan wel zeggen dat ik een cultuurshock ondervond. Meer luxe dan een backpacker's hostel had ik wel verwacht, maar dit?
Dag daarna liet Mel me de buurt zien en stelde me voor aan de vijf jongens.
De tweede avond hadden Mel en Jeff een bruiloft, dus eerste keer dat ik de jongens alleen had. En dat was niet zo'n succes. Jongens luisterden simpelweg niet, zeer vermoeiend.
Dag daarna was het Australia day! Soort koninginnedag, maar dan in oz. Gelukkig was een vriendin van de oostkust (Sophie) ondertussen ook al overgevlogen naar Perth. Samen met haar deze dag gevierd. Het idee van Australia day is vrij simpel: draag zoveel mogelijk met de Australische vlag of in de kleuren daarvan, en de rest van de dag bbq'en/picknicken in het park, 's avonds de vuurwerkshow en daarna uitgaan. Dus shirt gekocht met de Australische vlag, vlaggetje op m'n wang. En Sophie had nog twee Australische vlaggen zelf die perfect dienden als picknickkleed. Begon met een picknick in Kings park, dat hogerop ligt, waardoor je de stad goed overziet. 's Middags was er een vliegtuigshow, die 4 uur lang duurde. Ondertussen was er nog een regatta die ik heel gaaf vond. En om 8h knalde het vuurwerk in de lucht. Echt zo vet! En zo gezellig met Sophie. Daarna gingen we naar Northbridge waar volgens de lonely planet het uitgaansgebied was. Lonely planet had ons alleen niet verteld dat er nogal een dresscode heerst, bleek dus dat we nogal underdressed waren. Kennelijk is een shirt, korte broek en slippers niet aan de westkust de normale gang van zaken in een bar. Nog een stukje van de cultuur schok. Aan de oostkust doen de backpackers niet anders.
Dag daarna besloot ik dat ik genoeg had van de cultuur schok en de boel maar te accepteren. Perth blijft Perth, en de mensen blijven hier doen wat ze altijd deden. Kleding en uiterlijk is hier gewoon belangrijk. Ik denk dat als ik een fashionblog zou schrijven, ik iedere dag wel genoeg mensen zou kunnen fotograferen. En het verbaast me eigenlijk dat ik er niet zoveel meer om geef, hoewel ik vroeger praktisch de hele collectie van minstens vijf kledingzaken uit m'n hoofd kende, doet het me nu niet zoveel meer. Waarschijnlijk zit ik met m'n hoofd nog in het backpackersleven, en heb ik gewoon wat tijd nodig om hier te wennen.
Sophie zou eigenlijk een paar dagen blijven en daarna om de zuid reizen naar Melbourne, maar ik heb haar kunnen overtuigen langer te blijven. Ze heeft zelfs ook een au pair gezin kunnen vinden. Dus aankomende maand heb ik in ieder geval een maatje voor al m'n plannen. We zijn al naar Fremantle (Freo) een 'oude' voorstad van Perth. En tussen haakjes omdat er niks echt oud is in Australie. Als iets honderd jaar is, is het al heel bijzonder. Freo is echt onwijs leuk, heel kleurrijk, veel straatartiesten, victoriaanse gebouwen, en veel meer down to earth, waar ik me simpelweg prettiger bij voel. Ik ga nog zeker daar een keer terug!
Ook zijn we naar Cottlesloe gegaan, het strand. We wilden surfen aangezien dat op onze lijst staat. Helaas bleek er geen verhuur te zijn. Wel hebben we onze eerste zonsondergang in Australie aan het strand gezien. Want dat heb je niet aan de oostkust. Wel een prachtige zonsopkomst, maar voor de zonsondergang moet je toch echt aan de westkust zijn.
Dit weekend gaan we een auto huren en rijden we naar het noorden, naar twee national parks en een baai. Ben beniewd hoe dat is, rijden aan de linkerkant! Fietsen lukt in ieder geval al prima!
Gisteravond ben ik met een andere au-pair uit de buurt naar een festival gegaan in de stad. De westkust staat bekend om haar festivals. Het fringe world festival had een silent disco, wat er zo idioot uitziet. Mensen die uit hun dak gaan met een koptelefoon op. Maar eigenlijk is het zo vet! De koptelefoon is geluidsdicht, dus het is net alsof je echt in een disco staat. Bizarre maar gafe ervaring!