Montagnes, montagnes et encore plus de montagnes

De tijd gaat veel te snel. Nog minder dan twee weken!
Afgelopen dinsdag regende het echt ontzettend, warme regen, dus dag dag sneeuw. Op school begonnen we met oefenexamens van delf B1. Ging prima. Het bleef maar regenen dus bleef ik thuis en heb ik gestudeerd.
Woensdag was het alweer stukken beter. Dus op naar Lausanne! Beetje rondgelopen door de stad. Beetje de toerist uitgehangen. Later kwam Killian. We hebben een beetje rondgehangen in het centrum. Paar veel te coole snowboardwinkels gezien. Ze hebben in Lausanne gewoon een paar winkels waarvan je alles wel zou willen kopen. Na weer veel gelachen en gepraat te hebben, nam ik weer de trein terug.
Donderdagmiddag ben ik gaan hardlopen in de jura bergen achter Nyon. Berg op, berg af, maar het gaat best prima. Donderdagavond ben ik met een nieuwe Spaanse klasgenoot die in Nyon woont, Diana, 's avonds wat gaan drinken. Ze is au-pair en het bleek dat alle Spaanse au-pairs uit de regio zich donderdag hadden verzameld in 'pub de la gare'. Goed ik spreek officieel geen woord Spaans, dus toen ze voor de zoveelste keer in het Spaans tegen me begonnen, ben ik maar Nederlands terug gaan praten. Toen begrepen ze m'n punt. Omdat au-pairs vaak vroeg beginnen, vertrok de hele meut ook al vroeg. Diana en ik vonden het eigenlijk nog wel gezellig. Dus na iedereen 'adios' gezegd te hebben gingen wij door naar een andere bar, de cactus. Wat 'nog een halfuurtje' was, werden twee uurtjes. Maar het was een mooie avond!
Vrijdagmiddag zou ik alvast met Killian en vrienden vertrekken naar z'n chalet. Bleek dat de trein met verbinding op de rest van de reis een uur vertrok dan gedacht. Maar monsieur had tot laat college, dus zouden we het niet redden. Plannen gewijzigd, we zouden wel de trein zaterdagochtend nemen. Omdat ik nu plots een volle middag vrij had, besloten Diana en ik te gaan sporten. 'On commence nos vacances avec courir, pourquoi pas?' Ja we hadden vrijdagmiddag vakantie gekregen. 'Vacances des patates', frietvakantie. Hoe ze daar op zijn gekomen, aucun idée! We zijn naar école-club van Migros gegaan, soort sportschool, om te kijken of er niet ergens een proeflesje was. Helaas was de mevrouw achter de balie niet zo Zwitsers ingesteld. Ze kwam maar niet opdagen. Goed we gingen wel hardlopen. Met al onze energie uiteindelijk twee uur interval gelopen, ouuf. Vervolgens ben ik naar de kaaswinkel van vrienden van Rü gegaan in het dorp. Volgens Marie was Jean-Robert (eigenaar) de grootste kletskous van het dorp, en kon ik dan zo wel m'n Frans practiseren. Jean-Robert verwees me door naar z’n vrouw, Martine. Die stond te praten met hun dochter, Aurelia. Naja ik raakte aan de praat en was eigenlijk al na vijf minuten aangenomen. Aurelia en ik bleven maar praten en we besloten wat te drinken. Bleek dat zij ook een chalet had in La Tzoumaz.
Eenmaal weer thuis al m'n snowboardspullen bij elkaar gezocht. Want we hadden dit weekend al vorige maand gepland als snowboardweekend. Ja dat stond nou eenmaal op m'n bucketlist met dingen die ik in la Suisse wilde doen.
Daarna ben ik nog 's Avonds uiteten gegaan in Frankrijk. Dat klinkt ver weg, maar is eigenlijk een half uurtje rijden. We hebben gegeten in een Indisch restaurant. Nog nooit Indisch gegeten, en gelukkig zat Rüdie naast me die nog altijd z'n missie heeft om mij de meest vreemde dingen te laten eten. Maar het was echt een leuke avond. Restaurant was helemaal Indisch ingericht, obers waren uitsluitend Indiërs en het was er behoorlijk warm. Net India dus. Ik heb vrijdagnacht trouwens voor het eerst in het Frans gedroomd. Wauw dat is bizar wakker worden!
De volgende morgen had het ski-weekend wat opstart probleempjes. Chaletsleutel vergeten, Killian en vrienden hadden de trein met connectie gemist etc. Goed het liep dus even wat anders dan gedacht, maar uiteindelijk arriveerden we in La Tzoumaz. Mélodie had nog een vriend meegenomen, Mattias. En Killian had ook nog twee vrienden meegenomen, Dimitri en Tara. Er bleek alleen echt geen sneeuw te zijn. Naja een beetje op de toppen, maar niet genoeg om te kunnen boarden. We hebben dus maar de bergschoenen aangetrokken en zijn de bergen ingelopen. In de zon was het goed warm. Als ik dan boarden dan niet van m'n bucketlist kon afstrepen, wilde ik wel graag een keer echt een bergtop beklimmen. Berg uitgekozen: Savoleyres, 2354 m. Het was even lopen, maar het is gelukt! Het was al 5h toen we boven op de top waren. We zijn dus weer naar beneden gelopen/gerend. Rennen is eigenlijk veel chiller om te dalen. Dan hoef je niet elke keer zo te remmen. Halverwege kwamen we het restaurant tegen van Simon. Die herkende ons nog en begon een heel praatje. Helaas was z'n taart op, dus zijn we er niet zo lang gebleven. Eenmaal weer thuis ging de openhaard aan en hebben we wat hapjes gemaakt. Helaas brandde hier en daar wat aan. Maar dat was niet zo erg. Wijntje erbij, en het was echt perfect. Na het diner nog een spel gespeeld, saboteurs. Was echt een top gezellige avond.
Volgende ochtend gezamenlijk ontbeten. Beetje gechilld, muziekje erbij. Rustige zondagmorgen. Mélodie, Mattias en Tara gingen al eerder terug met de auto naar Lausanne.
Aurélia belde pas vlak voor vertrek terug. Bleek dat ze het chalet had dat letterlijk naast ons stond. Te grappig pyama balkon telefoongesprek gehad.
Vlak voordat we wilden vertrekken, konden we de sleutel van het chalet nergens meer vinden. Bleek dat Tara die nog had.. Doordat we te lang bezig waren geweest met zoeken, hadden we de bus gemist. Ja, de enige bus die er was in Tzoumaz. Andere optie? Lopen! Dus met veel te grote snowboardtas de berg afgelopen. Gelukkig kon ik wisselen met Dimitri van tas, scheelde best! We hebben gewoon muziek opgezet en zijn naar beneden gerend al zingend. Niet helemaal zoals we gedacht hadden terug te gaan naar Nyon, maar eigenlijk best leuk. Laten we het zo zeggen, ik heb alvast kunnen oefenen voor het backpackersleven. Alleen hoop ik dan wel dat ik een iets comfortabelere tas heb, en niet bergen hoef af te lopen. Eindelijk aangekomen bij de télécabine was het ook nog maar de vraag of die nog ging. Gelukkig zat het dit keer wel mee. Rest van de terugreis ging soepeler af.
Eenmaal thuis was ik echt kapot, vier dagen achter elkaar in de bergen gelopen. Rüdie zei nog ‘ah la montagneuse est arrivée’. Tsja, fille des montagnes. Maar het is waar. Elk weekend in de bergen, elke ochtend wakker worden en de Mont Blanc zien. Ik hou echt van de bergen. Wordt nog wat als ik weer in Nederland ben.