Vacances des patates

Nog een weekje en ik verhuis weer terug naar Nederland. Echt bizarre hoe snel de tijd kan gaan!
Maandag was ik echt kapot van het weekend en een beetje te veel sporten, dus ik besloot te profiteren van het feit dat ik niet om 7h m'n bed uit moest springen maar gewoon kon blijven liggen. Beetje gechilld in Nyon en Australië een beetje voorbereid. Regende ontzettend, dus een chill dagje was zo erg niet.
Dinsdag was m'n eerste werkdag bij la fromagerie, 'le Gite'. Martine was er (vrouw van Jean-Robert en moeder van Aurélia). Ontzettend veel kazen en andere streekproducten geproefd. Ik dacht dat het allemaal niet zo moeilijk kon zijn, Rüdie vertelde dat de meeste Zwitsers óf Guyère óf Vacherin óf fondue óf raclette aten. Vier kazen onthouden, dat moest wel lukken. Tsja, toen bleek dat er alleen al 5 soorten Gruyère waren.. Goed, ik besloot dat de kazen iets voor Martine waren. Ik ging wel inpakken en de kassa doen. Maar ook de kassa is zo makkelijk nog niet. Want zeg maar eens even snel 96.40 franc. Dat is dus quatre-vingt (4x20=80) plus 16 (seize) et 40 centimes. M.a.w. quatre-vingt-seize et quarant. Die franse getallen dat is me een hoofdrekenwerk! Afin, aan het einde van de dag ging het wel beter. Aurélia kwam ook nog langs, we hebben een rondje Nyon gedaan. Hoewel ik het ondertussen kan dromen, wist ze me nog vet leuke plekjes aan te wijzen. Daarna weer terug gegaan naar Martine. Die me zelfs salaris gaf. Ik had aangeboden om als bénévole te werken,als ik m'n Frans kon practiseren was het genoeg. Deed het eigenlijk voor de gezelligheid.Voor drie uur klungelen met die ontelbare kazen en verschrikkelijke cijfers kan ik wel stellen dat ik ruim betaald kreeg. Best verdienende baantje tot nu toe! Kan de Zwitsere kaashandel goed aanraden als je wat wilt verdienen! Na sluiting was het feestje nog niet over. Martine nam Aurélia en mij mee naar een cocktailbar in Nyon. Zulke lieve,gezellige en spontane mensen!
's Avonds uit met Diana in Nyon. Hoewel het echt gezellig was met haar, is de dinsdagavond niet echt spannend in Nyon. De een na de andere bar sloot te vroeg, en na de derde besloten we dat het feestje genoeg was.
Woensdag pannekoeken gebakken voor de Zwitsers. Volgens mij beviel het ze wel, in ieder geval heeft dat lieve Zwitserse broertje van me tenminste 2/3 opgegeten toen ik aan het werk was. In le Gite waren er nauwelijks klanten. Dus heb met Martine gewoon aan een stuk door gekletst en français évidemment. 's Avonds een dîner met Line, Ju en Marie. En daarna weer uit met Diana. De barvrouw van de 'Cactus Jack' herkent ons ondertussen. Wat wel grappig is, want die begint dus tegenwoordig een heel verhaal als we binnenstappen. Ja, kan wel stellen dat we goed geïntegreerd zijn in Nyon. Het blijft natuurlijk wel een dorp, maar ik herken eigenlijk altijd wel iemand als ik over rue de la gare loop of de trein neem.
Donderdag was ik vrij. Heb weer van alles opgezocht voor Australië. 's Avonds met Diana en Dimitri uitgegaan in Lausanne. Er was me verteld dat donderdagavond dé studentenavond van Lausanne is. Dat wilde ik wel eens meemaken! Duurde even voordat we een leuke bar hadden gevonden. Uitgaansleeftijd bleek namelijk 18 te zijn, en dat worden we pas over een maandje. Maar uiteindelijk maakte het niets uit. Was absoluut een topavond!
Vrijdag weer aan het werk in le Gite, dit keer met Jean-Robert. Was in het begin wel even wennen, laten we het zo zeggen, monsieur heeft nogal een karakter. Jean-Robert houdt nogal van praten. Wat ik al wel wist van tevoren, want dat was de reden waarom Rüdie me dit werk had aangeraden. Afin, eindeloze verhalen tegen de klanten over kaas en weet ik veel wat. Hij kent echt heel Nyon, zegt Bonjour of Bonsoir tegen tout le monde. Het is eigenlijk wel een mooi figuur. Vrijdag waren er behoorlijk meer klanten. Maar ondertussen kon ik de meeste dingen wel vinden en gingen de cijfers me makkelijker af. Wat wel grappig was, dat de klanten wel door hadden dat ik niet uit Nyon kwam. Heb zo'n beetje tien keer hetzelfde gesprek gehad. De klant merkte op dat ik een 'joli accent' had. (Sommige dachten dat ik van orgine uit Canada kom als ze me horen praten) Vervolgens begon Jean-Robert een presentatie over mij. Dat ik Nederlandse was en blabla. En vervolgens had elke klant wel een familielid ver weg die ook Nederlandse was. De een een oma, de volgende een oom en de derde had zelfs de schoonmoeder meegenomen die Nederlands kon spreken. Leek wel alsof ik een soort attractie was geworden. 'Ah la hollandaise qui aide au Gite!'
Vervolgens werd het helemaal mooi toen ook Rudie even langs kwam om te kijken hoe het met Heidi ging. Ja m'n grote vriend heeft een nieuwe invulling aan 'project Sophie' gegeven: zo veel mogelijk bijnamen voor me bedenken. Nu heeft hij dus besloten dat hij me Heidi noemt.. Rüdie kwam eigenlijk precies hetzelfde doen wat m'n vader deed toen ik begon bij de sushi-afhaal: gewoon kijken voor de lol wat ik deed op m'n werk. Na sluiting bood Martine aan om me thuis te brengen met haar auto. Het is eigenlijk vijf minutes lopen, maar aangezien ze een supervette donkerblauwe Porsche heeft, zei ik absoluut geen nee. Zoals ik al zei, ik kan aan iedereen de Zwitserse kaashandel aanraden! We namen even een goede omweg om te genieten van de rit met de Porsch. D'accord, normaal heb ik niks met auto's, maar dit was toch wel heel vet!
Volgende dag ging ik zeilen met Rüdie en wat vrienden van 'm. Was echt topweer! 20 graden, lekker windje, goede wijn en évidemment fromage suisse. Ik heb echt top kunnen zeilen. Was een super heldere dag, we konden zelfs Genève en de Jet d'eau zien! In de namiddag 'J'adore' in de haven gelegd van Prangins gelegd om hem winterklaar te maken. Pfoe wat een werk! En het blijven natuurlijk Zwitsers, dus het moest brandschoon zijn. Gelukkig mocht ik het leuke werk doen: met de hoge drukspuit de j'adore weer spierwit maken. Was een topdag, maar helemaal kapot toen we weer thuis waren. Marie was thuisgebleven en had even een dîner voorbereid waar je u tegen zei. Vier-gangen dîner, en oh zo délicieux! Absolument verdiend na zo'n zeildag.
Zondag geskyped met twee verschillende Australische families. Waren allebei echt vet leuk, wordt nog lastig kiezen. 's Middags de zeilen met Rüdie opgeruimd en daarna pasta gemaakt. Dat is eigenlijk best een grappig verhaal, want Marie vertelde dat Rüdie drie jaar geleden had besloten dat hij absolument een pasta-machine nodig had. In die drie jaar, nooit aangeraakt. Dat kon natuurlijk niet, dus ik heb hem vorige week voorgesteld dat ding eens te gebruiken. Zo gezegd zo gedaan, twee uur in de keuken gestaan. Het is niet eens zo lastig, maar gewoon veel werk. Maar het harde werken leverde resultaat, want het was zonder twijfel de beste pasta ooit die we hebben gegeten in huize Assar. Na het dîner nog met Diana uitgegaan om de vacances af te sluiten. Mince, wat een topweek! Het voelt echt vreemd dat ik over een week alweer terug ga. Naja eerst natuurlijk nog op wijnreis met pap. En natuurlijk kan ik niet wachten om iedereen weer in Nederland te zien. Maar aan de andere kant heb ik echt m'n plekje hier gevonden. Woon bij een topfamilie, super leuk baantje, genoeg vrienden om me geen seconde te vervelen en la Suisse blijft prachtig. Zou er echt sans problèmes nog langer kunnen blijven.