Automne en Suisse

Afgelopen week heb ik echt geen moment stil gezeten. Naja, dat doe ik eigenlijk nooit. Er is letterlijk nog geen dag hier voorbij gegaan dat ik niks nieuws meemaakte of niks deed.
Vorige week woensdag was het eindelijk tijd voor de lunch met Nutgrita, het Thaise meisje uit m'n klas. Van uitstel kwam dit keer geen afstel. Ze woont echt in de op een na mooiste (buiten)wijk van Genève, Bernex. Carouge blijft m'n favoriet. Ze woont in een super leuk huis met een enorme tuin. De muren zijn bedekt door klimrozen. De hele tuin vol met bloemen in alle kleuren. Als je in die tuin staat zou je absoluut niet denken dat je nog in de stad bent. Haar moeder had Phad thai gemaakt, een van de gerechten die ik me nog wist te herinneren van m'n sushithai tijd. Vervolgens hebben we de top van een heuvel in de buurt beklommen die bedekt is met wijngaarden. Bovenop hebben we gepicknickt. Bij gebrek aan picknickkleed en dergelijke, hebben we midden tussen de wijnranken genoten van de muffins die we voor alle handigheid in een h&m tasje in plastic bakjes hadden gestopt. Ontzettend sfeervol. Maar het uitzicht maakte veel goed!
Donderdag heb ik geprofiteerd van m'n nieuwe treinabonnement. Op naar Lausanne! Ik heb de metro genomen naar Flon, een soort artiestenbuurt/winkelcentrum. Ontzettend kleurrijk, overal streetart en echt superleuke winkels. Lausanne is zo anders dan Genève! Echt een wereld van verschil. Als je wilt shoppen in Genève, vind je eigenlijk alleen maar werkkleding. In Lausanne vind je ook surfwinkels, bergsportwinkels, vintage winkels en winkels die alleen maar gympen in alle soorten en maten verkopen. Eigenlijk dus meer het type waar ik me kan uitleven. Ik heb echt de meest vette snowboards gezien! Want ja hoewel ik m'n jas nog niet heb aangeraakt, bereidt Zwitserland zich al voor op de winter. Er moet binnenkort een moment komen dat Zwitserland zichzelf omtovert tot winterwonderland. In m'n kast hangen nu dus alvast alle snowboardjassen en broeken van Ju in alle kleuren.
Vrijdagmiddag heb ik eerst Rüdie geholpen in huis en ben ik daarna weer naar Lausanne gegaan. Ik vind het gewoon zo'n leuke stad! Er valt nog zoveel te ontdekken! Er zijn straten in Lausanne die bijna 45 graden zijn. Gelukkig had ik super praktisch hakken aan die dag. Veilig weer op het station aankomen was een uitdaging op zich.
's Avonds was de hele familie uitgenodigd bij Line, ik dus ook. Haar moeder had een 'herfstdîner' gemaakt met onder andere zes verschillende kaassoorten. Nou ben ik niet de grootste kaasliefhebber, ik ben een beetje een nephollander. Goudse jonge kaas is helemaal prima, maar geitenkaas of schimmelkaas, non merci. Gelukkig heeft Rüdie besloten mij deze periode zoveel mogelijk nieuwe dingen te laten proeven, en zat meneer tijdens het dîner naast me. "Sophie, tu dois vraiment essayer le fromage du chèvre!' Ik heb me dus door alle kazen moeten worstelen die avond met dank aan m'n grote vriend. Ik moet zeggen, Zwitserse kaas van koeien is echt niet verkeerd. Maar schimmelkaas van koeien, non merci! Ik heb uitzonderlijk veel water gedronken die avond!
De broer van Line en zijn vriend waren er ook. Dat waren echt ontzettend gezellig en mega grappig! Sowieso is de hele familie van Line super leuk! Ik heb nog nooit zo hard en zo veel moeten lachen tijdens een dîner! Haar broer beeldt alles uit wat hij vertelt, helft van de tijd stond hij dus z'n toneelstuk/verhaal te houden, hilarisch!
Na een van de leukste dîners ooit, was het tijd waarvoor we eigenlijk gekomen waren: de theatervoorstelling in St Cerque. De moeder van Line had meegeholpen aan een stuk en had kaartjes voor ons geregeld. Hoewel het best lastig was te volgen, zelfs voor Rüdie, was het best grappig. Misschien niet elk woord verstaan, maar het grote verhaal begreep ik wel. Vond het toch wel weer een persoonlijke overwinning dat ik ook het theater in het Frans gewoon kan volgen.
Zaterdagochtend, iets te vroeg, had ik met Killian op de gare van Lausanne afgesproken. Wonder boven wonder had ik een slaapzak gevonden. Vraag me af hoe vaak die überhaupt gebruikt is. Die slaapzak had helaas wel enig formaat, en gewicht, waardoor ik m'n grote rode tas moest gebruiken als weekend tas. Voelde me best al een beetje een backpacker toen ik met grote tas en al de trein instapte. En het was ook eigenlijk best een backpackreisje. Want vanaf Lausanne namen we trein 1 tot Martigny. Vanaf daar trein 2 voor alle gehuchten tot Riddes. Daar het dalstation voor de télécabine tot Villy (bergdorp). Vervolgens een klein busje dat ons over verharde en onverharde wegen naar het dorp van bestemming bracht: La Tzoumaz! Tot slot nog een klein stukje gelopen tot we eindelijk bij het chalet van Killian's familie waren. En dat was absoluut niet verkeerd aankomen. Het is echt het mooiste chalet dat ik ook gezien heb! Alles van hout, een mega raam met een geweldig uitzicht op het dal en de bergen, overal dierenvachten en alles in stijl van de Zwitserse vlag. Elk bord is rood of wit, elke mok heeft een Zwitserse vlag. Zelfs de koelkast is knalrood met een wit kruis! Het is echt perfect. Enige wat mistte was een koe met bel in de achtertuin. Gelukkig hoefden we ons zelfs daar niet te lang zorgen over te maken: Bertha de bergkoe werd snel in de schuur naast het chalet gezet. Hele weekend mogen genieten van het geluid van een koeienbel..
We waren echt best wel kapot, hadden beiden niet te vroeg de vorige avond ons bed gevonden. Eerst dus even gepowernapt, vervolgens op zoek naar de supermarkt die wonder boven wonder open was. Het leek echt alsof we de enige waren in het dorp. Pas na veel te veel broodjes met ovomaltine chocopasta waren we klaar om de bergen te verkennen. Ovomaltine chocopasta is trouwens het beste dat er bestaat. Ovomaltine is al de hemel opzich, en dat dan op je brood, grand merci Suisse! Eenmaal opgeladen zijn we naar een riviertje gegaan. Aangezien Killian niet de gewoonte heeft om over normale paden te lopen, hebben we de rivier opgeklommen door van steen tot steen te springen. Ook wel eens leuk toch?
's Avonds vonden we gelukkig een ingevroren maaltijd in de vriezer. Scheelde weer koken. Aangezien ik nog in kookopleiding ben bij Marie en Rüdie kwam dat dus goed uit. Als dessert, onmisbaar, onze favoriet: meringues! Aangezien de enige bar in het dorp gesloten was, hebben we 's avonds een film gekeken waarvan Killian vond dat ik 'm absoluut gezien moest hebben. Pourquoi pas? Rest van de avond dus een film gekeken, waarvan ik, zoals gewoonlijk, de naam alweer vergeten ben.
Zondagochtend weer vroeg opgestaan, maar dit keer met succes! Nieuwe bergschoenen aangetrokken, camera gepakt en hop de bergen in! Killian hield nog altijd niet van wandelpaden, m.a.w. we hebben wat in de winter pistes zijn recht omhoog gelopen in een behoorlijk tempo. Over omgevallen boomstammen geklommen, dwars de alpenweides door. Na anderhalf uur hadden we 500 meter gestegen en zagen we in de verte een restaurantje. In de goede hoop dat het nog open was, ook dat laatste stuk gestegen. We hebben er de heerlijkste pruimentaart gegeten ooit! Omdat er behalve een jongen die ons serveerde toch niemand was, hadden we Michael Franti luid aangezet. Vervolgens kwam de eigenaar, Simon, dansend binnen en begon een gesprek met ons. Simon is een man van 70 denk ik, en heeft het restaurant zelf gebouwd. Killian kent die man al jaren en we hebben heel lang met 'm gepraat over waar we vandaan kwamen en onze ski/boardplannen. Daarna weer teruggelopen, dit keer wel over normale paden. De bergen zijn in de herfst best anders. Niet zo fel groen, niet overal bloemen zoals in de zomer. De weides zijn wat grauwer maar overal bomen met rode bladeren van de bomen. Gaten in het wolkendek zorgen voor super vette spotlights op bergtoppen. Het hele landschap doet me denken aan Skyfall. Het is best indrukwekkend!
Op de terugreis wilde Killian graag een mountainbike van het chalet meenemen naar z'n appartement in Lausanne. Dat pastte net in het busje. In de trein bleken er speciale haken te hangen waar je je fiets aan kon ophangen. Tsja het zou Zwitserland niet zijn als er niet overal een systeem voor was. Er is zelfs een skirek in de trein!
Gistermiddag heb ik met Stella, de Chinese, gemountainbiked door de bergen achter Nyon. Met m'n spierpijn van de bergen was dat nog best intens, maar super gezellig! Klimmen is zwaar, maar naar beneden rollen is zo leuk, dat gaat zo snel!
Vandaag kwam Grita, Thaise, hier eten. Ik heb haar Nyon en omgeving laten zien. En eigenlijk zoals altijd hadden we een goede tijd! Kan goed met d'r lachen!