Déjà la moitié, le temps passe vite quand on s'amu

En toen zaten we hier al een maand! Le temps passe vite quand on s'amuse! Gelukkig hebben we er nog eentje!
Woensdag was Marie jarig. Het was nogal een opgave te bedenken wat ik haar moest geven. Want wat geef je iemand die alles al heeft? Een nieuwe Chanel tas of een horloge van Patek Philippe zit niet bepaald in m'n budget. En iets kopen waar ze niks aan heeft of niet gebruikt is ook zo stom. Dinsdagmiddag had ik dus gepland voor dit project. Uiteindelijk had ik bedacht een foto te laten uitprinten en daar iets leuks van te maken. Het was nogal een project, want ik wilde dat het goed zou lukken, Marie doet zoveel voor me! Gelukkig was het Alcira-dag, dus ze kon me mooi helpen! Ze stuurde me vervolgens overal en nergens naartoe. Imprimeur, paperasserie etc. Heel Nyon moet me dinsdag minstens drie keer hebben voorbij zien komen. Uiteindelijk is het een soort fotolijstje/carte postale. Gelukkig kon Marie m'n werk waarderen de volgende dag. ('Ma chérie, c'est magnifique!) Na school weer naar huis gegaan om te lunchen met Marie. Daarna wilde ik eigenlijk eens op zoek naar een bergsportwinkel om de bergschoenen, die ik afgelopen weekend van Marie geleend had, te kopen. Precies dat paar zie ik elke keer in de bergssportwinkels als ik in Zwitserland ben. Ik wilde het al zo lang kopen! Ze zitten gewoon heerlijk, alsof ze voor me zijn gemaakt. Tot mijn stomme verbazing gaf Marie precies dat paar schoenen aan me. 'Wat moest ze tenslotte met twee paar bergschoenen?' Nou ik was goed van m'n apropos! Ik kon wel huilen van geluk! Misschien is het lastig voor te stellen, wie is er nou zo gelukkig met bergschoenen? Ja ik begrijp dat het niet bepaald haute couture is. Maar voor mij betekenden ze zo veel! En het was zo bizar dat ze dit zomaar gaf, tenslotte op haar verjaardag! Ik wist echt niet wat ik moest uitbrengen. Heb d'r natuurlijk uitgebreid bedankt! Weer in Genève heb ik Mélodie gebeld of zij misschien een idee had wat ik nu in hemelsnaam moest geven om Marie te bedanken. Ze kwam met het idee om Lindt chocola in hartjesvorm te geven. Zo gezegd, zo gedaan. Veel te veel chocoladewinkels gezien die dag. Maar gelukkig met resultaat! Toen ik thuis kwam was ongeveer het hele huis getransformeerd tot de botanische tuin. Overal bloembossen met een formaat waar je u tegen zegt. Ik had echt nog nooit zo'n verjaardag meegemaakt!
Donderdag heb ik voor het eerst weer sinds het begin van de zomer gefietst! Stella, een chinees meisje uit m'n klas, gaat kennelijk altijd met de fiets naar school. Toen ik dat hoorde wilde de Nederlander in mij natuurlijk direct even fietsen. Ik heb echt zes rondjes in de wijk gefietst. Fietsen in Genève is overigens wel wat anders dan in Soest. Overal auto’s die je net niet aanrijden en mensen die zomaar oversteken. Bovendien snap ik niet wie hier het systeem voor de fietspaden heeft bedacht. Soms houdt het gewoon op en gaat het weer door aan de andere kant van de weg. Fietspaden zijn geel gemarkeerd, maar de helft van de tekeningen op de weg zijn geel. Dus ik snapte niet goed waar Genève nou wilde dat ik fietste.
Donderdag was niet alleen de dag dat ik de fiets vond, maar ook de verjaardag van Line. 's Avonds had Marie als verrassing voor haar gereserveerd in een restaurant in Nyon. Was een mooie avond!
Vrijdag was het plan om catamaran te gaan zeilen met Killian in Lausanne. Eerst even een tour gekregen door z'n uni. Moet zeggen, dat is bepaald niet slecht! Alles gloednieuw! Zo nieuw dat er nog delen zijn die zelf nog niet klaar zijn. Bij de botenverhuur aangekomen bleek dat er eigenlijk geen wind stond. Tsja, dat is niet de eerste keer op Lac du Léman. Vervolgens hebben we dus maar gewoon wat gechilld aan het meer, ook niet verkeerd. Daarna was het tijd voor onze favoriet: merengues! Die had ik meegenomen van huis. Normaal gesproken worden merengues hier gegeten met crème double en verse rode vruchten. Maar dat is natuurlijk niet echt iets wat je in de gemiddelde studentenkoelkast aantreft. We hebben er dus onze eigen versie van gemaakt, geheel in studentenstijl met frambozenyoghurt.
Daarna had ik afgesproken met een Britse au-pair in Genève. Doordat ik laat was, besloot ik de directe sneltrein naar Genève te nemen. Ik droeg alleen nog wel m'n bikini onder m'n kleding en shorts, vanwege de zeilplannen. Het idee was namelijk eerst om een tussenstop te maken in Nyon. Maar dat ging nu dus niet meer. Gelukkig had ik nog een lange broek in m'n tas gestopt. Ik heb me oh zo comfortabel kunnen omkleden in het wc-hokje in de trein... Ik had Rebecca eigenlijk alleen nog gesproken op facebook en aan de telefoon. Was dus wel benieuwd naar hoe ze echt was. Ze bleek superaardig! Ik heb d'r ontzettend veel gevraagd over het au-pair zijn, want ja, Australia is coming. Genève is zo mooi 's nachts! En ik was blij eindelijk weer iemand gevonden te hebben van m'n leeftijd. Het uitgaansleven in Genève is alleen wel anders dan ik gewend ben. Clubs zijn eigenlijk alleen voor de rijke mensen. En in Geneefse termen is dat ontiegelijk rijk. Denk aan minstens 20 franc per gemiddeld drankje. Dan zijn er nog wel bars, maar die zijn niet heel levendig. Misschien hebben we het juiste deel voor het uitgaansleven in Genève gemist, of misschien is Genève niet echt een stad daarvoor. Maar het maakte niet echt uit, we hebben echt een super leuke avond gehad!
Zaterdag voelde ik me niet echt goed. Geen idee wat het was. Ziek, zwak en misselijk en een soort koorts. Ook geen idee waar het vandaan kwam. 's Middags voelde ik me wel wat beter en ben ik met Marie en Rüdie naar een chocoladewinkel in de bergen geweest, Tristan. Er is chocola, Zwitserse chocola, en Tristan chocola. Ik meen het, beter bestaat niet! Alles huisgemaakt en ontelbaar veel smaken. 's Avonds ging ik eten bij Line. Ze woont in de bergen, in St Cerque. Samen met Julien, haar zusje en weer een vriendin daarvan. Er gaat een boemeltje vanaf Nyon alle bergdorpjes af. Best een leuk ritje, herten staan doodleuk naast het spoor en het ene bergstation is nog kleiner dan het ander. St Cerque zelf is niet heel speciaal, een typisch bergdorp. Het is een grote weide waar gewoon wat huizen zijn neergezet. Een tuin is er dus niet echt, de bergen voldoen wel als tuin. De piste begint een paar straten verderop. Line kan over anderhalve maand gewoon elke dag na school gaan snowboarden, hoe cool is dat?
Aangezien ze hier niet echt uitgaan maar gewoon chillen met vrienden, begon het feestje eigenlijk al met het avondeten. Hamburgers gebakken, reggae muziek op vol volume, drankje erbij en genieten van het leven. Later zijn we nog teruggegaan naar Nyon om anderen te zien. Misschien niet wat ik normaal gesproken had gedaan op een zaterdagavond, maar het was absoluut niet verkeerd!
Zondag namen Rüdie en Marie me mee naar Morat en Fribourg. We gingen huisgemaakte spätzli eten bij kennissen van hun samen met de moeder van Marie. De kennissen bleken twee hele lieve vrouwtjes te zijn. Het waren echt twee typetjes, soort buurman en buurman idee, maar dan niet zo onhandig. Daarna hebben we nog rondgelopen in Morat, dat is een dorp waar de Zwitsers kennelijk trots op zijn. Lang lang geleden hebben ze daar een oorlog gewonnen. Was echt een mooi dorpje, klein Bern wordt het ook wel genoemd. Het ligt precies op de grens van het duitstalig en franstalig gedeelte van Zwitserland. De ene winkel was dus een boulangerie en de buurman een Konditorei. Fribourg zelf is ook mooi! Deed me een beetje denken aan Luxemburg, de stad dan.
Gisteren heb ik m’n nieuwe treinabonnement gefixt. We kunnen nu treinen tussen Lausanne en Genève. Genève ken ik ondertussen binnenstebuiten, dus leek me wel leuk om een nieuwe stad te ontdekken aankomende maand.
Vandaag heb ik een mountainbike uit de kelder gehaald en ben simpelweg de bergen in gefietst. De Jura is niet zo steil als de Alpen, dus was goed te doen. Afgelopen weekend was hét weekend dat de koeien de bergen uit kwamen. Dat wordt dan gevierd met een intocht van koeien versierd met bloemen. Opeens staan er nu overal koeien zonder bellen tussen alle wijngaarden. Best wel een gek gezicht.