Je m'appelle Sophie

Maandagmorgen gaf Marie me nog gauw twee zoenen, wenste me succes en ging naar haar werk. Daar stond ik dan in Genève, voor het eerst echt alleen. En wauw wat voelde dat werelds. M'n school wist ik wel enigszins te vinden vanaf het station, althans dat dacht ik. Mijn richtingsgevoel bleek niet de beste te zijn in Genève. Na een goed blokje om en heel Rue des Paquis gezien te hebben, vond ik dan toch eindelijk m'n school. Ik had eerst nog een gesprekje met de directeur die me vertelde hoe alles in z'n werk zou gaan, en daarna ging ik naar m'n lokaal. Ik moest me even voorstellen aan iedereen en een praatje over mezelf houden. Ik stel me hier voor aan iedereen als Sophie, omdat Pien echt een onmogelijke naam is voor de gemiddelde Fransoos.
Tot mijn verbazing ben ik tot nu toe de enige Europese in m'n klas! Er zitten mensen bij uit Brazilië, Paraguay, Bolivia, Iran, Indonesië, China en India. Je kunt het zo exotisch niet bedenken en het zit in m'n klas. Dat was wel even wennen, maar het is eigenlijk best gezellig. Zo hoor je nog eens bijzondere verhalen. Wat ook opmerkzaam is aan mijn klas, is dat ik voor het eerst niet de kleinste van de klas ben. Ik behoor zowaar tot een van de langste!
In de klas leer ik eigenlijk vooral schrijven en grammatica. Het spreken en luisteren leer ik het beste hier in dit gezin.
Aangezien school maar tot 12am duurt, heb ik 's middags genoeg tijd om Genève te ontdekken. Ik heb gelunchd in een heel leuk park aan het water . Daarna wilde ik nog wat shoppen. De Indische vrouw had me verteld over een leuk winkelcentrum, Balexert. Dus ik ben na het park naar de toeristen informatie gegaan en heb een kaart gehaald van Genève. Direct ook maar even gevraagd waar dat winkelcentrum zich dan precies bevond en welke tram ik moest nemen. Nu zou je denken dat er in principe niks meer mis kon gaan met mijn middagje shoppen. Het bleek echter dat het openbaar vervoer systeem in Genève een tikje lastiger is dan in bijvoorbeeld Londen of Parijs. Dus ik nam weliswaar de goede lijn, maar dan de verkeerde kant op. Ik had begrepen van Marie dat Bel-Air, een centraal punt voor het openbaar vervoer, het beginpunt was van alle lijnen. Maar ik had haar verkeerd begrepen. Daar stond ik dan in een of andere suburb van Genève. Vervolgens dacht ik slim te zijn door gewoonweg de eerstvolgende tram te nemen aan de overkant, net zoals dat gaat met de metro in Londen. Maar helaas bleek dat een totaal andere lijn te zijn. Met andere woorden, ik was officieel verdwaald. Bij het gebouw van Patek Philippe ben ik dus maar gauw uitgestapt en ben ik terug gewandeld naar het station.
Marie had een diner in de stad, wat betekende dat Julien en ik alleen thuis waren. Omdat het zijn laatste avond van de vakantie was, hebben we de bbq aangedaan, drankje erbij en muziek aan. Het is hier 's avonds tot 8pm nog lekker buiten, wat goed uitkwam voor onze bbq. Daarna hebben we nog een of andere Franse film gekeken, die ik verbazingwekkend nog begreep ook.
Vandaag ging ik dan voor het eerst alleen naar school, en gelukkig ging dit keer alles in een keer goed. Direct na school ben ik naar huis gegaan waar Alsira, de Peruaanse hulp, was. Vroeger was ze de au-pair van Julien, maar tegenwoordig helpt ze in het huishouden hier. Ze heeft heerlijk voor me gekookt en me heel goed geholpen met het Frans. Zij heeft dat natuurlijk ook moeten leren toen ze zes jaar geleden hier naartoe verhuisde. Ze heeft me vooral geholpen met de uitspraak en het toepassen van de grammatica. Ze praat wat rustiger waardoor ik eigenlijk gewoon alles begreep wat ze vertelde.
Na mijn ontmoeting met Alsira ging ik weer terug naar Genève om dit keer de goede tram te pakken in de goede richting. Op straat werd ik nog aangesproken door een vrouw die mij vroeg waar de H&M zat. Dit leverde wat persoonlijke overwinningen op voor mij. Allereerst begreep ik haar direct. Ten tweede wist ik waar de H&M zat, en kon dat in prima Frans aan haar uitleggen. En ten derde kom ik kennelijk niet meer over als een toerist, maar als een 'Genevois'. Dit laatste komt denk ik omdat ik de mensen hier gister een beetje bestudeerd heb. Alle mannen lopen in pak, en alle vrouwen in jurken. Dus ik had vanochtend iets soortgelijks aangetrokken, en het resultaat is daar. Na dit gesprek nam ik de juiste tram en had ik eindelijk 'Balexert' gevonden. Na Balexert ben ik weer naar huis gegaan waar Alsira nog altijd was. We hebben nog wat Frans geoefend, en beetje bij beetje gaat het beter.