Noël en septembre

Woensdag had ik mijn camera meegenomen naar school zodat ik 's middags wat foto's kon maken van Genève voor deze blog. Dan kunnen jullie ook een keer zien hoe mooi Genève is! Dus ik besloot om naar een park te gaan aan het water om daar de toerist uit te hangen en foto's te maken van Jet d'eau. Dat is de grote fontein van Genève. Zoals Parijs de Eiffeltoren heeft en Londen de Big Ben, heeft Genève Jet d'eau. Terwijl ik daar bezig was, kwam er een man naar me toe die doofstom was. Of ik een formulier wilde invullen om geld te doneren aan een fonds voor doofstomme mensen in Zwitserland. Ik vond het nogal vaag allemaal. Iets uitleggen in het Frans is al lastig, maar probeer maar eens uit te leggen dat je niet geïnteresseerd bent aan een doofstomme fransman. Dat is werkelijk alsof je in het laatste level van een spelletje de eindbaas moet verslaan. Na veel gebaren en gedoe begreep meneer het en kon ik weer verder waar ik mee bezig was. Toen ik me drie tellen later nog een keer omdraaide stond de politie bij diezelfde man. De agent ging alle mensen die in het park waren langs om te vragen of ze geld hadden gegeven. Zo kwam hij ook bij mij en vertelde dat het hele fonds voor doofstomme Zwitsers helemaal niet bestond. Als ik geld wilde doneren aan een fonds dan kon ik volgens hem wel terecht bij het hoofdkantoor van de Verenigde Naties dat een paar straten verderop zat, maar geld doneren op straat was geen goed idee. Nou dat wisten we dan ook weer.
Woensdagavond was Marie weer uiteten en dus besloten Julien en ik om ons barbecue ritueel voort te zetten.
Donderdag was heel Genève gesloten en had ik dus vrij. Waarom dat nou precies was heeft niemand me goed kunnen uitleggen, of ik heb het niet goed begrepen. Het gekke was ook dat alles alleen in Genève gesloten was, Julien moest gewoon naar school in Nyon. Maar niet dat ik dit een grote straf vond natuurlijk. Marie besloot om me wat te laten zien van Zwitserland. We gingen naar Fribourg, de stad waar ze is opgegroeid. De route naar Fribourg was ontzettend mooi. We hadden een geweldig uitzicht op het meer met de bergen eromheen. Vervolgens reden we door een wijngebied en daarna door de Gruyères, een typisch Zwitsers vakantiegebied. Prachtige bergen, wat bergmeertjes hier en daar en van die schattige chalets. We gingen op bezoek bij haar moeder. Haar moeder heeft alzheimer en woont in een verzorgingstehuis. We namen haar mee naar een Italiaans restaurant en de supermarkt. Was echt lief om te zien hoe zeer ze daarvan genoot. Op de terugweg namen we een andere route door een ander wijngebied wat ook super mooi was.
Vrijdag moest Marie gewoon werken bij haar privébank, maar was ik nog altijd vrij. Ik had afgesproken met Laia, zij zit in m'n klas. Ze is Spaans, dus met andere woorden, de enige andere Europese in onze klas. We hadden afgesproken in Parc des Bastions. De bibliotheek van de universiteit van Genève is ook in dat park, en wat bleek die is toegankelijk voor Jan en alleman. Weliswaar niet alles, maar er is een grote zaal waar je gewoon kan gaan zitten om wat te studeren en kan profiteren van de gratis wifi. Ook staat er een belangrijk monument in het park: le Mur des Réformateurs. Dat is, zoals de naam al zegt, een grote muur waarin de belangrijkste mensen van de reformatie zijn uitgebeiteld, mensen zoals Calvin en Luther. Na het park zijn we wat gaan drinken in het alleroudste centrum van Genève bij de cathedraal. Hoewel we beiden niet bepaald perfect Frans spreken, kan ik het toch zeker een geslaagde middag noemen! 's Avonds kwamen Lin, vriendin van Julien, en Rüdie weer terug uit Zürich. Omdat het nog altijd mooi weer was in Genève besloten we als diner te gaan picknicken op de boot. Absoluut geen verkeerd idee kan ik wel stellen, want wauw wat is Lac du Léman prachtig als de zon ondergaat. Op een gegeven moment werd de lucht roze aan de kant van Genève en begon het te onweren achter de berg. Dat zag er best wel vet uit, plotseling is de hele berg verlicht. Nou is het alleen nooit zo'n goed idee om met onweer op je bootje op het water te zitten, dus voeren we langzaam terug de haven in. Net op tijd, want precies toen we thuiskwamen kwam de onweerswolk het dal in. Zo'n storm is best bizar. Het ene moment is het nog normaal en het andere moment is de wolk over de berg en breekt het los. Het zijn best heftige stormen hier en je voelt je dan ook een beetje eigenaardig. Alles tintelt en je voelt je niet helemaal op je gemak.
Gelukkig was alles zaterdag weer over en konden de voorbereidingen voor le grand diner beginnen. Rüdie en Marie hadden 22 vrienden uitgenodigd en eten ingekocht waarmee ze wel een heel leger hadden kunnen voeden. Ik wist niet wat me overkwam, 10 kilo aardappelen, 5 kilo wortels, een half varken, dozen vol koekjes en gebak en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het leek wel de Viking! De hele dag hebben we doorgebracht in de keuken. Ik hield het bij groenten schillen en aardappels pureren, maar Marie en Rüdie waren de grootste kookkunsten aan het vertonen! In Las Vegas vorig jaar werd er Christmas in July gevierd, niet dat iedereen zaterdag rondliep in rood-groene pakjes zoals in Vegas, maar het leek wel 'Christmas in September'. Om zeven uur had iedereen zich netjes aangekleed en kwamen alle gasten, zoals dat hoort in Zwitserland, precies op tijd. Het vijfgangendiner was heerlijk! Behalve veel vrienden van Rüdie en Marie, waren er ook vrienden van Julien. Na het diner ben ik met hen en Lin meegegaan. We gingen niet naar een bar of iets dergelijks zoals we hadden gedaan in Nederland, maar gingen eigenlijk gewoon chillen. Samengevat was het een super gezellige avond!
Vandaag was iedereen hier eigenlijk een beetje brak. Ik heb afgesproken met Killian, vriend van de Viking, in Lausanne. Hij is vanmorgen aangekomen en gaat studeren aan de universiteit van Lausanne. Ik had gelezen over een festival in Lausanne: electrosanne. Dat leek ons wel leuk om naartoe te gaan. Gelukkig kennen we beiden de weg absoluut niet in Lausanne, en hebben we tien rondjes gelopen voordat we het eindelijk gevonden hadden. Vervolgens bleek het ook nog eens heel klein en duur te zijn. Maar eigenlijk maakte dat niet echt uit. We hebben wat gedronken, non-stop gepraat, allemaal rondjes gelopen door Lausanne en ons prima vermaakt. Het was echt gezellig en ik vond het ook wel fijn om gewoon weer eens een dagje Nederlands te kunnen praten en me niet op elk woord hoeven te concentreren zoals met het Frans.